Loopbaan

De HR-manager van een groot bedrijf belt me over een medewerker: “ze functioneert niet zoals we verwachten, ze wordt beschouwd als een groot talent maar het komt er om onduidelijke redenen niet uit. Ze is ook snel van slag en kan wel wat begeleiding gebruiken; daar staat ze zelf ook open voor. Kun jij eens een gesprek met haar hebben?”

In het gesprek wordt snel duidelijk wat er speelt en eigenlijk al op het moment dat ik haar zie: ze past niet in de cultuur waarin ze werkt. Ze is frivool en eigenzinnig. Ze is ambitieus, werkt voor een topbedrijf en maakt lange dagen. Haar manager is de ene keer de vriendelijkheid zelve en de andere keer barst hij plotseling in woede uit. Het is een strak geleid, hiërarchisch bedrijf waar weinig ruimte is voor een eigen mening en waar jonge, talentvolle medewerkers in het diepe worden gegooid zonder reddingsboei. Aan de ene kant heeft ze sterk het gevoel dat het echte leven zich afspeelt buiten de muren van haar kantoor. Ze voelt zich opgesloten en spreekt zelfs over een ‘Alcatraz’. Aan de andere kant is ze heel ambitieus en wil ze graag slagen bij dit kantoor, ook vanwege de status die het oplevert. ‘Ik moet er gewoon mee leren omgaan net zoals mijn collega’s dat doen.’ Een bekend conflict tussen gevoel en verstand.

Ambitie is heel gezond en je hebt dit nodig om je verder te ontwikkelen en succesvol te zijn. Wel is het de kunst om die ambitie samen te laten vallen met wie je bent en wat daadwerkelijk bij je past. En daar wringt de schoen! Overigens is zij niet de enige, want ik zie veel ambitieuze, hardwerkende mensen rond de dertig tegen dit soort zaken aanlopen.

Om een lang verhaal kort te maken: het was een schok voor haar om in te zien dat dit bedrijf en ook het werk niet bij haar paste. Heel begrijpelijk. Er waren ook nog wat andere issues die in het coachingstraject werden aangepakt en opgelost. En toen vond ze met vliegende vaart een bedrijf dat in heel veel opzichte wel bij haar paste. Eind goed al goed!

Moraal van dit verhaal: de mens is buitengewoon creatief om zichzelf voor de gek te houden. Als je daarmee stopt en kijkt wat wél bij je past, dan wordt je (werkende) leven leuker en jij ook!